İnci’nin Maceraları..

[Yaren]

İnci altı yaşındaydı, babasını cezaevinde olduğu için şimdiye kadar görmemiştir. En iyi arkadaşının adı Berin’di. Berin’in babası doktordu. Yeni ayakkabılar giymiş şişman, parlak bir adamdı. İnci, öz babasının hep aynı olmasını beklemişti. Fakat babasının hapisten çıktığı gün, anne ve babasının trenden inmesini beklerken, babasını görmemek için hâlâ bir şeyler mi hayal ediyordu? Bütün hayalleri onun için yıkılmıştı. Babası, eski ayakkabıları olan, zayıf, kaba, ilham vermeyen bir adamdı. Ayrıca kendisi umurunda değildi. İnci gelmeden önce annesiyle yatardı, annesi ona ninniler söyler, “İnci inci” derdi. Şimdi İnci tek başına başka bir odaya atılmıştı ve sürekli o adamla annesi ilgileniyordu. Ayrıca en yakın arkadaşı Berin ile konuşmasını da yasaklar. Çünkü Berinler zengindi. Babasına göre herkes eşiti ile arkadaş olmalıdır. İnci, herkesi elinden alan bu adamı yeniden hapse attırmanın bir yolunu düşünüyordu. Bir gece annesiyle babası konuşurken, babasının asker mantosunu boyatıp kullanacağını duymuştur. Babası yakalanırsa hapse atılacağını söyler. İnci sabah uyanır uyanmaz babaanneme gitmek için evden çıkmış ama polise de haber verememiş.

Teyzesi İnci’lerin en üst katında oturuyordu. Onların da kedileri vardı, Sürmeli. Sürmeli yeni doğum yapmış, üstelik tam dört tane doğurmuştu. İnci, doğum yapmanın ve emzirmenin ne kadar zor bir iş olduğunu, doğum yapanın iyi beslenmesi gerektiğini annesinden biliyordu. Annesi de doğurmuştu. Ama bu Sürmeli’nin yiyecek verecek ne annesi ne de kocası vardı. İlk kez doğum yaptığını gören İnci, hemen annesinin yanına giderek heyecanla durumu anlattır ama annesi azarlar. Sonra babasına gelir. Babası ilk başta ilgilenmiş gibi görünse de İnci’nin heyecanına eşlik etmekten uzak durarak İnci’yi kovar. Daha sonra amcasının yanına gitmesine rağmen yine azarlanır. Ancak İnci’nin tek istediği, onun heyecanına ortak olacak birisiydi. Kimseyi bulamayınca yiyecek almak için teyzesinin evine yukarı çıkar. Bir parça peynir almak üzereyken teyzesine yakalanır. Kediyi beslemediği için yukarı çıkması yasaktır. Teyzesini hiç ama hiç sevmemişti. Bir sabah uyandığında Sürmeli halasının kendi bebeklerini yediğini söylediğini duymuş. O kadar yüksek sesle bağırır ki herkes etrafına toplanır. İnci, babasının halasını kollarında sevmediğini anlatır.

İnci’nin babası namus sorunu yüzünden işinden ayrılmıştı. Ancak aradan geçen uzun süreden sonra hala iş bulamamıştı. Artık bebek olan erkek kardeşi eskisinden çok daha fazla bağırıyordu, annesi eskisi kadar umursamıyordu ve babası İnci’nin saçlarını okşasa da onlardan uzakta yaşamaya devam ediyordu. Bulundukları yerde iş bulma umutları suya düştüğünde çareyi başka bir ülkeye gitmekte bulmuşlar. Yine iş yoktu. Son çare olarak bir avukata gitmiş ancak oradan da reddedilince yeniden ülke değiştirmeye karar vermişler. İnci, abisinin açlıktan ağladığının, parasızlıktan evde yemek yapılmadığının, herkesin ne kadar çaresiz olduğunun farkındaydı. Ama başka seçenek yoktu. Hala şehir değiştiriyorlardı

İnci, mahalleden arkadaşları Ender ve Onur ile kapının önünde oynuyordu. O sırada oradan geçen küçük bir kız ve kız kardeşi onlara pis dedi. Bununla beslenemeyen İnci, Onur ve Ender hemen işe koyulur. Komutan İnci, diğer ikisi askerdi. O ablayı ve abisini düşman görür görmez onu yok etmeye karar verirler. Ancak İnci’nin annesi ara sıra İnci’yi eve çağırıp duruyordu. Böylece dikkatleri dağılır. Bir de ne görsünler mahalleden sülük geçer. Hemen ona taş atmaya başlarlar. Ancak sülükçü gittikten sonra İnci’nin annesi tekrar arar. Ona o kadar odaklanmışlardı ki kendilerine Pis diyen düşmanı gözden kaçırmışlardı.