Pollyanna.

[Yaren]

Ailesini kaybedince huysuz, aksi teyzesinin yanına taşınan Pollyanna Whittier, yeni tanıştığı insanlara babasıyla oynadıkları "sevinme oyunu"nu öğreterek iyimserliğini herkese bulaştırmayı başarır. Sadece onu yanına alan aksi teyzesinin kabuğunu aşamaz. Pollyanna'nın, teyzesinin yıllar önce kırılmış kalbine ulaşıp onunla da sevinme oyunu oynayabilmek için acaba neler yapması gerekecektir?

Her olayda olumlu bir yön bulmayı bilen küçük Pollyanna'nın dillere destan iyimserliği, artık adıyla anılıyor. "Pollyannacılık", şartlar ne olursa olsun sevinilecek bir şeyler bulabilmeyi anlatıyor.

1913'te yazıldığından beri büyük ilgi gören, defalarca filme çekilen, devam kitapları yazılan, Amerika'da kurulan "Sevinme Kulüpleri" ile günlük hayata karışan bu ölümsüz öyküyü Ülkü Tamer'in çevirisiyle sunuyoruz.
Bayan Polly Harrington kendisine gelen bir mektupla, hiç görmediği yeğeninin yapayalnız kaldığını öğrenir ve onunla yaşamasına müsaade eder. Yardımcısı Nancy'den yeğeni Pollyanna için bir oda hazırlamasını ister. Nancy, söylenileni yerine getirir, odayı hazırlar ancak küçük kıza tavan arasındaki bu odanın hazırlanmasından hiç memnun değildir. Bayan Polly kasabanın zenginlerindendir ve yeterince büyük bir evi vardır. Bu küçücük, gösterişsiz ve çok sıcak olan odanın Pollynanna'ya ayrılmasına anlam verememiştir.

Ertesi gün Pollyanna'nın geleceği tarihi bildiren ve küçük kızı tarif eden bir mektup alır. Pollyanna'yı alma görevi Nancy'e verilir. Görev kelimesi neredeyse Bayan Polly'i anlatır, yeğenine bakmanın sadece onun görevi olduğunu düşünmektedir. Nancy'e göre Bayan Polly, çok sert ve hiç bir zaman mutlu olmayan bir kadındır, içten içe küçük kıza acımaya başlar.

Nancy, Timothy ile birlikte Pollyanna'yı almaya gider. Herkesi görebileceği bir yere geçer ve çok geçmeden küçük kızı görür. Pollyanna, Nancy'i teyzesi zanneder. Çok sevindiğini söyler ve başından geçenleri anlatmaya başlar. Şaşırmış olan Nancy, Pollyanna'nın sustuğu sırada teyzesi olmadığını nihayet söyler. Eve vardıklarında Pollyanna çok heyecanlıdır ve teyzesini görür görmez kucağına atlar ancak teyzesi ayağa bile kalkmaz. Pollyanna bir şeyler anlatmaya başladığı sırada babasından söz eder ve teyzesi sert bir sesle onun sözünü keserek asla babasından bahsetmemesini söyler. Çünkü kardeşi, ailesi istemediği halde evlenip uzaklara gitmiştir ve bir daha görüşmemişlerdir.

Pollyanna odasına çıktığında hayal kırıklığı yaşar. Yerde halı, duvarlarda tablolar ve ayna yoktur. Penceredeki manzarayı fark ettiği anda mutlu olur ve tablo olmayışına üzülmekten vazgeçer. Sonra yüzündeki çilleri de görebileceği bir ayna olmadığı için sevinir. Polyanna oda çok sıcak olduğu için camı açar, içeri giren sineklere aldırmaz ve camın önündeki kocaman ağaca tırmanır. Aşağı indiğinde evin karşısındaki kayanın tepesine çıkmak için koşmaya başlar. Yemek saati gelir ve Pollyanna hala gelmediği için sinirlenen teyzesi Nancy'e, ona ceza olarak ekmek ve süt vermesini söyler. Pollyanna'yı bulamayan Nancy bahçeye çıkınca Bay Tom'a küçük kızın evde olmadığını söyler. Kayalıklarda onu gören Nancy, Pollyanna'yı almaya gider. Teyzesinin ona çok kızdığını ve ceza olarak akşam yemeğinin ekmek ve süt olduğunu söyler. Pollyanna ise buna çok sevindiğini çünkü ekmekle sütü çok sevdiğini söyler. Her şeye sevindiğini söyleyen Nancy'e bir bebek isterken yardım sandıklarından çıkan koltuk değneklerinden bahseder. Ve bu koltuk değneklerine ihtiyacı olmadığı için sevinmesi gerektiğini söyleyen babasının başlattığı bu oyunu anlatır. Nancy de bu oyuna katılacağını söyleyince çok mutlu olur.

Ertesi gün teyzesi Pollyanna'ya kitap okumak, yemek yapmak, dikiş dikmek, müzik dersi almak gibi görevleri olduğundan bahseder. Pollyanna ise teyzesinin kendisine hiç yaşamak için vakit bırakmadığını söyler. Günler böyle geçer ve Pollyanna izin aldığı zamanlarda dolaşmaya çıkar. Bir gün, sürekli yalnız olan, üzgün görünen ve her zaman karşılaştığı bir adamla konuşmaya karar verir ve ona havanın ne kadar güzel olduğunu söyler. Ancak adam onunla konuşmaz bile. Aynı olay üçüncü kez tekrarlanınca adam ona her gün onunla konuşmasının sebebini sorar. Pollyanna kendini tanıtsa da adam yine sohbet etmeden gider.

Pollyanna, Bayan Snow'a yemek götürme işini de üstlenir ve ona çorba götürür. Aralarında geçen sohbetten sonra küçük kızı merak eden Bayan Snow hiç bir zaman açmadığı perdelerini açtırır. Pollyanna, bu hasta kadına ne kadar güzel olduğunu söyler ve saçlarını taramak için onu ikna eder. Saçlarının bu hali hoşuna giden hasta kadın aynada kendini seyretmeye başlar. Kızı odaya girdiğinde Bayan Snow aynayı saklar ve ondan yeni bir gecelik ister. Milly, perdelerin açılmasına da annesinin yeni bir gecelik istemesine de bir hayli şaşırır.

Artık yolda karşılaştığı adam da Pollyanna' ya alışır ve pek konuşmasa da onu selamlamaya başlar. Bir gün adamın Pollyanna'yı selamladığını gören Nancy buna çok şaşırır, adamın kim olduğundan ve asla kimseyle konuşmadığından, kocaman evinde tek başına oturduğundan bahseder. Pollyanna kimseyle konuşmayan Bay Pendleton'un kendisiyle konuşmasına çok sevinir.

Aylar geçer ve Bayan Polly'nin evinde de hayat değişmeye devam eder. Pollyanna'nın odası çoktan alt kata taşınmıştır bile. Bayan Polly hiç bir konuda ona karşı koyamaz. Önce eve minik bir kedi ve ardından bir köpek gelir. Hayvanları sevmeyen Bayan Polly'nin buna izin vermesine en çok Nancy şaşırır. Bir hafta geçmeden de evsiz bir çocuğu getirir Pollyanna. Buna dayanamayan teyzesi çocuğun gururunu kıran sözler söyler ve Pollyanna'ya kızar. Hızla evi terk eden Jimmy'nin peşinden giden Pollyanna ona bir ev bulacağına söz verir. Yardımseverler Derneği toplantısının yapılacağı gün oraya gider ve herkese Jimmy'den bahseder. Ancak kimse onun istediği gibi tepki vermez. Kiliseden çıkan Pollyanna, Pendleton tepesine gider. Bir köpeğin havladığını duyar ve sese doğru ilerler. Köpeğin telaşını fark eden Pollyanna onu takip eder ve yerde yatan Bay Pendleton ile karşılaşır. Adamın bacağı kırılmıştır. Pollyanna adama yardım eder, evin anahtarlarını alır, tarif edilen yerdeki telefon defterini bulur ve Dr. Chilton'u arar. Nihayet doktor gelir ve onu evine götürür. Pollyanna, Bay Pendleton'u ziyaret etmek ister ve ona çorba götürür. Bu ziyaretler sonraları sıklaşır ve Pollyanna ona da oyunundan bahseder. Artık Bay Pendleton küçük kızla arkadaş olmuştur. Bir gün Pollyanna'nın aslında kim olduğunu öğrendiğinde bir daha onu görmek istemez ama bunu yapamaz. Sonrasında küçük kızı onunla kalmak için ikna etmeye çalışır. Çünkü Pollyanna bir zamanlar Bay Pendleton'un sevdiği kadının kızıdır ve ona öğrettiği bu oyunla hayata farklı bir pencereden bakmayı öğrenir. Pollyanna onunla yaşamayı kabul edemeyeceğini, teyzesini bırakamayacağını söyler ve ona Jimmy'den bahseder.

Bir gün, Pollyanna okuldan eve giderken ona bir otomobil çarpar. Eve getirilen Pollyanna ancak ertesi gün kendine gelir. Teyzesi bir hayli üzgündür ancak ne olduğunu anlatamaz. Pollyanna ayağa kalkmak ister ve yapamaz. Hata bakıcı onu sakinleştirmeye çalışır. Doktor muayene eder ancak bir başka doktorun görmesini ister. Bir hafta sonra Dr. Mead gelir ve Pollyanna'nın bir daha yürüyemeyeceğini söyler. Bunu duyan Pollyanna artık oyununu oynayamaz, sevinecek hiç bir şey bulamaz. Haber kasabada yayılınca herkes her gün küçük kızı ziyarete gider. Pollyanna'yı göremeseler bile teyzesine onun kendilerini nasıl değiştirdiklerinden bahsederler.

Sürekli siyahlar giyen bir kadın o gün mavi bir yaka takar ve bunu Pollyanna'ya iletmesini söyler teyzesine. Bir başkası eşiyle ayrılmayacaklarını, diğeri artık üzgün olmadığını, bir başkası kalan iki dişine sevindiğini, Bayan Snow'un tutan elleri için sevindiğini ve battaniye ördüğünü iletmesini isterler ve örnekler böylece çoğalır. Ve Jimmy'nin Bay Pendleton'la yaşamaya başladığını öğrenmesi onu her şeyden çok mutlu eder. Anlatılanların bazılarından bir şey anlamayan Bayan Polly, Nancy'e bu oyunun ne olduğunu sorar. Nancy ona koltuk değnekleriyle başlayan bu oyundan bahseder ve neredeyse bütün kasabanın oynadığını söyler. Bayan Polly, Pollyanna'nın yanına gittiğinde artık kendisinin de bu oyunu oynadığını söyleyince Pollyanna çok mutlu olur.

Dr. Chilton, Pollyanna'yı ziyarete gidemese de durumunu takip etmektedir ve bir gün Bay Pendleton'dan onu muayene edebilmek için yardım ister. Bir zamanlar Bayan Polly ile sevgili olan Dr. Chilton çağırılmadan gidemeyeceğini, Polly'nin tepkisinden çekindiğini söyler, ancak Pollyanna'nın yürümesini sağlayacak bir doktor arkadaşından bahseder. Bunu duyan Jimmy, Bayan Polly'e duyduklarından bahseder ve Pollyanna'nın yürüme ihtimali olduğunu söyler. Bayan Polly, Dr. Mean'dan, Dr. Chiltonu çağırmasını ister. Pollyanna Dr. Chilton'ı görünce o kadar çok sevinir ki bacaklarına bile aldırmaz. Teyzesi, Pollyanna'ya gelecek hafta bir yolculuğa çıkacağını, onun gibileri iyileştiren bir doktorun yanına gideceğini söyler.

On aydır tedavi gördüğü yerden teyzesine bir mektup gönderir. '' Artık yürüyebiliyorum, yürüyebiliyorum! Bu gün yatağımdan pencereye kadar gittim. Tam altı adım. Yürüyebilmek ne güzel şeymiş! ''

Küçük bir kızın kendinden büyük dersler verdiği, her yaştan okura hitap eden bu kitabı gülümseyerek okuyacağınıza eminim.

Bitirdikten sonra belki sizde sevinmek için ne kadar çok şeye sahip olduğunuzu fark edersiniz.


Pollyanna Whittier, who moves in with her grumpy, grumpy aunt after losing her family, manages to infect everyone with her optimism by teaching her new acquaintances the "joy game" they play with her father. She just can't get past her sullen aunt who takes her with her. What will Pollyanna have to do to reach her aunt's broken heart years ago and play the game of rejoicing with her?

Knowing how to find a positive side in every event, little Pollyanna's legendary optimism is now known by her name. "Pollyannaism" is about finding something to be happy about no matter the circumstances.

We present this immortal story, which has attracted great attention since it was written in 1913, has been filmed many times, sequels have been written, and mixed with daily life with the "Joy Clubs" established in America, with the translation of Ülkü Tamer.

Miss Polly Harrington learns that her niece, whom she has never seen, is left alone and allows her to live with him. His assistant asks Nancy to prepare a room for her niece Pollyanna. Nancy does as she is told, she prepares the room, but she is not happy with the preparation of this room in the attic for the little girl. Miss Polly is one of the wealthiest in town and has a big enough house. He could not understand why this tiny, unpretentious and very warm room was reserved for Pollynanna.

The next day he receives a letter announcing the date of Pollyanna's arrival and describing the little girl. Nancy is given the task of retrieving Pollyanna. The word duty almost describes Miss Polly, who thinks it is only her duty to take care of her niece. According to Nancy, Miss Polly is a very stern and never happy woman, deep down she starts to feel sorry for the little girl.

Nancy goes to pick up Pollyanna with Timothy. She goes where she can see everyone, and soon she sees the little girl. Pollyanna thinks Nancy is her aunt. She says she is very happy and begins to tell what happened to her. Surprised, Nancy finally tells her that Pollyanna wasn't her aunt while she was quiet. When they arrive home, Pollyanna is very excited and as soon as she sees her aunt, she jumps into her arms, but her aunt does not even get up. As Pollyanna starts to talk about her father, she mentions her father, and her aunt interrupts him in a stern voice, telling her never to talk about her father. Because his brother got married and went away against his family's wishes and they never met again.

When Pollyanna enters her room, she is disappointed. There is no carpet on the floor, no paintings and mirrors on the walls. As soon as she notices the view in the window, she becomes happy and stops being sad that there is no painting. She then rejoices that she doesn't have a mirror where she can see the freckles on her face. Polyanna opens the window because the room is very hot, ignores the flies that come in and climbs the huge tree in front of the window. When he comes down, he starts running to get to the top of the rock opposite the house. It's lunch time and Pollyanna tells her aunt Nancy, who is angry that she hasn't come yet, to give her bread and milk as punishment. Unable to find Pollyanna, Nancy goes out into the garden and tells Mr. Tom that the little girl is not at home. Seeing her on the rocks, Nancy goes to pick up Pollyanna. He tells that his aunt is very angry with him and as punishment his dinner is bread and milk. Pollyanna says she is very happy because she loves bread and milk. She tells Nancy that she is happy with everything, about the crutches that come out of the charity boxes when she wants a baby. And she tells about this game started by her father, who says she should be happy because she doesn't need these crutches. Nancy will be very happy when she says she will participate in this game.

The next day, she tells her aunt Pollyanna that she has duties such as reading, cooking, sewing, and taking music lessons. Pollyanna says her aunt never left her time to live. Days pass like this, and Pollyanna goes out for a walk when she gets the day off. One day, she decides to talk to a man who is always alone, looks sad, and whom she always encounters, and tells him how nice the weather is. But the man doesn't even talk to her. When the same event is repeated for the third time, the man asks him why he talks to him every day. Although Pollyanna introduces herself, the man leaves without chatting.

Pollyanna also takes care of bringing Mrs Snow food and brings her soup. Miss Snow, who is curious about the little girl after the conversation between them, opens the curtains that she never opened. Pollyanna tells this sick woman how beautiful she is and persuades her to comb her hair. The sick woman, who likes this state of her hair, starts to watch herself in the mirror. When her daughter enters the room, Miss Snow hides the mirror and asks her for a new nightgown. Milly is surprised by the curtains opening and her mother's request for a new nightgown.

Now the man he meets on the way gets used to Pollyanna and starts to greet her even though he doesn't speak much. One day, Nancy was surprised to see the man greet Pollyanna, telling her who the man was and never talking to anyone, sitting alone in her big house. Pollyanna is delighted to have Mr Pendleton, who hasn't spoken to anyone, speak to her.

Months pass, and life continues to change at Miss Polly's house. Pollyanna's room has already been moved downstairs. Miss Polly can't resist him for anything. First a small cat comes to the house and then a dog. Nancy is most surprised when Miss Polly, who doesn't like animals, allows this. A week later, Pollyanna brings a homeless child. Her aunt, who could not stand it, said words that hurt the child's pride and got angry with Pollyanna. Pursuing Jimmy, who hastily left the house, Pollyanna promises to find him a home. On the day of the Benevolent Society meeting, he goes there and tells everyone about Jimmy. But no one reacts the way he wants. Coming out of the church, Pollyanna goes to Pendleton hill. She hears a dog barking and she moves towards the sound. Noticing the dog's fuss, Pollyanna follows him and encounters Mr Pendleton lying on the ground. The man's leg is broken. Pollyanna helps the man, gets the keys to the house, finds the phone book at the described location, and gets Dr. He calls Chilton. Finally the doctor comes and takes him home. Pollyanna wants to visit Mr Pendleton and takes him soup. These visits become more frequent and Pollyanna tells him about her game. Mr. Pendleton is now friends with the little girl. One day, when he finds out who Pollyanna really is, he doesn't want to see her again, but he can't. Afterwards, he tries to persuade the little girl to stay with him. Because Pollyanna is the daughter of the woman Mr. Pendleton once loved, and she learns to look at life from a different perspective with this game she taught him. Pollyanna says she can't agree to live with him, can't leave her aunt, and tells her about Jimmy.

One day, on her way home from school, Pollyanna is hit by a car. Brought home, Pollyanna only regains consciousness the next day. His aunt is very upset but cannot explain what happened. Pollyanna wants to stand up and can't. Bug caregiver tries to calm him down. The doctor examines but asks another doctor to see it. A week later, Dr. Mead arrives and says Pollyanna will never walk again. Hearing this, Pollyanna can no longer play her game, find nothing to be happy about. When the news spreads in the town, everyone goes to visit the little girl every day. Even if they can't see Pollyanna, they talk to her aunt about how she changed them.

A woman who always wears black wears a blue collar that day and tells her aunt to pass it on to Pollyanna. Another wants him to convey that they will not part with his wife, another that he is no longer sad, another that he is happy for his two remaining teeth, that he is happy for Mrs. Snow's holding hands and that she is knitting a blanket, and the examples multiply. And he's more than happy to learn that Jimmy has started living with Mr. Pendleton. Miss Polly, who doesn't understand some of the stories, asks Nancy what this game is. Nancy tells her about this game that starts with crutches and says that almost the whole town plays it. When Miss Polly goes to Pollyanna and tells her that she is playing this game now, Pollyanna is very happy.

Dr. Although Chilton is unable to visit Pollyanna, he is monitoring her condition and one day asks Mr. Pendleton to help him examine her. Once in love with Miss Polly, Dr. Chilton says he can't leave without being summoned, afraid of Polly's reaction, but mentions a doctor friend who will help Pollyanna walk. Hearing this, Jimmy tells Miss Polly what he heard and says that there is a possibility that Pollyanna will walk. Miss Polly, Dr. From Mean, Dr. She asks him to call Chilton. Pollyanna Dr. He's so happy to see Chilton he doesn't even care about his legs. Her aunt tells Pollyanna that she will go on a trip next week to see a doctor who heals people like her.

She sends a letter to her aunt from where she has been treated for ten months. “I can walk now, I can walk! Today I went from my bed to the window. Six steps. What a wonderful thing to be able to walk! ''

I am sure that you will read this book with a smile, which appeals to readers of all ages, where a little girl teaches great lessons.

After you finish, maybe you realize how much you have to be happy about.